Anne Willem, De Creatie

Vergeet niet vanwaar je bent gekomen, als mens vergeet je snel.
Maar de dood kan niemand nog ontlopen, dat ontdek je zelf wel.

Zo begint The Game of Life, het boek waarin Esther aan het lezen is. Een mysterieus begin dat op het eerste gezicht onschuldig lijkt. Al vrij snel wordt duidelijk dat de eeuwenoude verzen spelregels zijn. Maar waar kan ze het spelbord of de pionnen  vinden?

Wat begon als een zoektocht naar inspiratie voor haar laatste schilderij, wordt nu een levenszoektocht. Het verhaal sleurt haar mee in een wereld van oneindig- heid. Esthers leven lijkt erdoor te veranderen en lang- zaam maar zeker wordt zij de hoofdpersoon van het boek. Maar als zij de hoofdrol speelt, wat gebeurt er dan als ze het boek voor eens en altijd sluit?

Dit muziektheater van woord, dans, muziek en beeldende kunst neemt je mee in een wereld vol verwondering…

Het ontstaan van ‘De Creatie’

Mensen worden altijd nieuwsgierig als mijn muziek- theater ter sprake komt. Ze willen graag begrijpen waar die passie vandaan komt, waarom ik zo graag dit project nu al wil realiseren, nog voordat ik mijn studies heb afgerond.

In het begin vond ik die vraag moeilijk, zelfs een beetje gênant: ik kan namelijk geen goed antwoord geven zonder eerst wat over mijn persoonlijk leven te ver- tellen. Maar omdat die vraag mij nu al meer dan hon- derd keer gesteld is, heb ik besloten het eens op papier te zetten. Niet omdat ik graag mijn persoonlijk leven met iedereen wil delen, maar omdat ik merk dat men- sen na mijn antwoord vaak meer vertrouwen krijgen in zichzelf, vertrouwen om hun eigen droom waar te maken. En dat is mijn intentie van deze  opvoering!

Dus, vanwaar die passie voor het muziektheater? Ik moet toegeven dat mijn liefde voor het muziek-

theater er altijd al geweest is. Met beroepsmusici als ouders mocht ik al erg vroeg mee naar de concerten van Het Brabants Orkest. De muziek vond ik zalig en ik begreep vaak het verhaal dat er achter schuilde. Dat verhaal, dat liet ik dan in mijn hoofd afspelen. Ik zag dansers, acteurs, visuele projecties, passende schilde- rijen en kleuren… Ik beleefde de muziek totaal anders dan de gemiddelde luisteraar, en dat viel me op. Ik voelde me anders en ik had moeite om me goed uit  te drukken.

Naschrift van Anne……………

Net voordat de première van start gaat, praat ik nog even met mijn broer. We zitten alleen in de kleedkamer, nog 3 minuten en dan is het 11u30. Het is een traditie geworden tussen ons om onze persoonlijke intentie uit te spreken net voor we het podium op gaan. Ik kijk mijn broer vragend aan: “Floris, wat betekent deze voorstelling voor jou?”
Onze intentie blijkt dezelfde: “De mensen mee sleuren naar een andere wereld.” Ik knik, innerlijk voeg ik nog toe: “.. en dat ik van elk moment mag genieten.”

Paul, de technicus, klopt hevig op de deur: het is tijd. We nemen elk onze positie in en wachten tot het publiek plaats heeft genomen. Het  licht op het podium gaat zachtjes aan en de piano start. Op dat moment verdwijnen al mijn angst en zorgen, en vergeet ik dat er publiek is. Ik geef me helemaal en ik geniet van elk moment.
Na de voorstellingen praat ik nog even na met het publiek. Ik luister aandachtig naar hoe zij de voorstelling ervaren hebben, sommigen waren erg diep geraakt en konden hun tranen niet bedwingen terwijl ze me bedankten, ik word er zelf emotioneel van.

Terwijl ik het podium help afbouwen, besef ik dat mijn intentie in vervulling is gegaan. Die ongelooflijke voldoening wil ik nog ervaren, nog maar net bekomen van mijn eerste muziektheater en ik stort mij al op een nieuw verhaal. De sterren, het heelal, dat wordt mijn volgend thema.